admin Deze week heb ik er veel over nagedacht, ‘Gods stem’. De aanleiding was de preek van zondag. Het ging over Samuel (1 Samuel 3). Hij werd geroepen door God maar herkende Zijn stem niet direct, de dominee had het erover dat er zoveel stemmen zijn. Herkennen en horen wij daartussen nog wel Gods stem?
Later in de week lazen we over de goede Herder (Johannes 10), waar staat: “de schapen horen zijn stem en volgen hem, omdat ze zijn stem kennen (van de herder). Maar een vreemde zullen zij beslist niet volgen, maar van hem wegvluchten, omdat zij de stem van vreemden niet kennen.” Daarna legt Jezus deze gelijkenis uit, en dan staat er in vs 14: “Ik ken de Mijnen en word door de Mijnen gekend.”
Ook lazen we deze week over Zacheus (Lukas 19: 1 t/m 10), dat gaat meer over ‘zien’, maar toch vond ik dit erg toepasselijk, ik zal het straks uitleggen.
Luisteren
Eerst over het luisteren, daar begint het. We hóren zoveel. Juist in de drukte van ons leven. Wat de dominee ook zei, er zijn zo ongelofelijk veel stemmen. Soms letterlijke stemmen, muziek, radio, filmpjes, mensen om je heen, maar misschien nog vaker niet hoorbare stemmen. Social media, foto’s die iets ‘zeggen’, boeken die iets ‘vertellen’.. En wat dacht je van ‘stemmen’ in je hoofd. Soms van jezelf, stemmetjes als: ‘ik doe het verkeerd’, ‘zie nou wel, het doet er niet toe’, ‘wat zouden ze ervan vinden’? Soms voeren we hele gesprekken in ons hoofd, of soms is ons hoofd zo vol dat we alleen maar ‘luisteren’ naar alles wat in ons hoofd omgaat: zorgen, moeilijke gedachten, dingen die we nog moeten doen, organiseren, etc.
Waar luisteren we naar?
Herkennen
Uiteraard kennen we de stemmen van de mensen die ons lief zijn. Als diegene ons roept in een drukke winkelstraat, dan kijken we op, omdat we de stem herkennen. Onze aandacht is getrokken, we luisteren!
Maar kennen we de stem van de Heere? Jezus is er duidelijk over: degene die bij Mij horen, kennen ook Mijn stem en volgen Mij. Ze zullen een vreemde (stem) beslist niet volgen, zelfs ervan vluchten, omdat ze die stem niet kennen. Radicaal. Geen twijfel mogelijk.
Het kan zijn dat we nu beginnen te twijfelen. Ken ik Gods stem wel en heb ik Hem wel gehoord? Vlucht ik eigenlijk wel van stemmen die ik niet ken? Of wordt misschien wel vaak mijn nieuwsgierigheid gewekt?
Misschien wachten we juist op een stem, of iets duidelijks wat van God komt. Of denken we dat je Gods stem niet zomaar kan horen.
Of.. misschien zijn we als Samuel en herkennen we zijn stem (nog) niet.
Gods stem
Maar Gods stem is er! De Bijbel heet niet voor niks ook ‘Gods Woord’. Het zijn Zijn woorden. Hij praat tot ons en met ons. Lees je de Bijbel zo: wat wil God tegen mij zeggen? Wat wil Hij mij leren? Hoe kan ik Hem leren kennen?
Luisteren we ook op die manier naar de Bijbel: dat het Gods stem is? Dan zullen we steeds beter ook Zijn stem gaan herkennen. Misschien moet iemand ons er op wijzen dat het Gods stem is, zoals bij Samuel. Misschien herken je het nog niet als Gods stem. Maar luister dan naar de Bijbel: “En het Woord is vlees geworden en heeft onder ons gewoond, (..) vol van genade en waarheid” (Joh. 1:14).
Als we Zijn stem (nog) niet herkennen, is het moeilijk Hem te volgen, zullen we (ver)dwalen en makkelijk naar andere stemmen gaan luisteren.
Maar beeld je de stem in van iemand van wie je houd! Is het niet fijn zijn of haar stem te horen? Voelt het niet vertrouwd, veilig, geborgen? En ook al zegt die stem iets wat je moeilijk vind, misschien pijn doet, maar wat wel het beste voor jou is, dan ben je het toch blij te horen, omdat je weet dat het de stem is van iemand die van je houd. En zo is het met Gods stem. Alleen dan volmaakter, liefdevoller.. Denk aan die goede Herder. Hij zorgde voor ze, ook in diepe dalen, of langs donkerte. Zijn stem stelt gerust, heeft lief, troost, bemoedigd, vormt, scherpt waar nodig. Zijn stem is bij Hem, bij Hem ben je Thuis!
Gods stem tussen alle andere stemmen
Hoe kunnen we naar Gods stem luisteren tussen al die andere stemmen? Wat als zoveel ons afleidt, we zo druk zijn, en er zoveel ‘geluid’ in ons leven is?
Ik merkte dat afgelopen week. Het zijn rustige dagen hier in Haiti. ’s Ochtens geef ik Leah thuisonderwijs en ’s middags rommelen we wat, soms zijn er wel wat dingen te doen als administratie of voorbereidingen die we moeten treffen (zoals bijv. aanmelden school met Leah), maar op zich is er genoeg tijd.
Toch leek het alsof ik geen tijd had om naar Gods stem te luisteren. Waarom niet? Ik denk dat er teveel andere stemmen waren waardoor ik Zijn stem niet kon horen. Vooral stemmen van gedachten, gesprekken. Er was teveel wat ik nog moest verwerken, wat ik nog een plaatsje moest geven. En ook al is dat logisch, toch is het niet wat God wil. Ik moet denken aan de geschiedenis van Martha en Maria (Lukas 10: 38 t/m 42): Laat even alles achter, al je bezigheden en ga zitten aan de voeten van Jezus, om naar Zijn stem te luisteren.
Zoek de stilte, de rust, leg al de andere stemmen het zwijgen op.. Praktisch betekent dat: zet je telefoon uit, de muziek, of andere apparaten die je kunnen afleiden. Zijn je gedachten de ‘stemmen’ die je afleiden? Probeer je gedachten op te schrijven, vaak helpt dat al om ze te kunnen loslaten, en breng ze anders in gebed bij de Heere en bid voor concentratie!Juist in de Bijbel leren we dat de Heere tot je wil spreken in de stilte.
Al ben ik dankbaar dat dat niet het enige moment is dat de Heere wil spreken en spreekt.
Zoals deze week: er waren veel stemmen voor mij, maar: de Heere sprak! Hij liet mij juist dit leren over Zijn stem en sprak tot me!
Zacheus
En dat brengt me bij Zacheus, want doordat we dat later in de week lazen (na al eerder dus gelezen te hebben over Samuel en de goede Herder) raakte dat me ineens. Het lukte hem niet om dichtbij Jezus te komen omdat al die mensen ervoor stonden. Eigenlijk waren de mensen een ‘hindernis’, een ‘sta in de weg’ om bij Jezus te komen.
Ook (of misschien ‘juist’?) mensen kunnen een sta in de weg zijn. Met meningen, met uiterlijk, met regels, roddels, of gewoonten.
Maar ondanks die mensen die Zacheus belemmerden zocht hij naar een (creatieve) oplossing: Hij klom in een boom!
Het zette me even stil, waar een wil is, is een weg.. Waar kan ik een weg maken om bij Jezus te komen, aan Zijn voeten te zitten, zodat ik naar Zijn stem kan luisteren? Wat voor ‘creatieve’ oplossing kan ik verzinnen? Eerder uit bed om de Bijbel te kunnen lezen misschien? Of een ander moment van de dag?
Gewoonten
En dat brengt me bij het laatste wat ik graag wil delen: Hoe belangrijk zijn gewoontes! Bijvoorbeeld de Bijbel lezen bij het eten. Steeds momenten waarbij God tot ons spreekt en we Zijn stem horen. Soms tussen allerlei andere stemmen waardoor we hem niet, of fluisterend horen, maar soms herkennen we ineens Zijn stem! Zo ook het naar de kerk gaan. Ook daar horen we Gods stem steeds weer. Soms zijn ook daar andere stemmen. Onze gedachten dwalen af, we vallen half in slaap, of we denken aan van alles van afgelopen of komende week. Maar ook daar kunnen we tussen al die stemmen Zijn stem ineens herkennen, of misschien wordt daar ons wel uitgelegd zoals bij Samuel dat het Gods stem is die tot ons spreekt, maar die we nog niet herkende..!
